Bas de Weerd

Now

The Magpie’s Tail

and then…

*room for doubt, plywood, paint and bee’s wax. 2023*

19.03/16.07.2023
door de bomen, het bos
solo presentation at Odapark, Venray NL.

Tijdens fietstochten door de Duitse bossen raakte schilder Bas De Weerd gefascineerd door schuilhutten die jagers in de bossen hebben geplaatst. Hij ziet ze als holtes in de realiteit, die je een blik van binnenuit geven op het omringende woud. Bas koppelt dit perspectief aan de drang van de mens om de wereld helder en overzichtelijk te maken: ‘Er is een sterke roep om objectiviteit, maar ik denk dat we als mens altijd in dat bos blijven zitten, onze blik vertroebeld door struikgewas.’ Hij toont een selectie werken die naar eigen zeggen de ‘modderige abstractie’ van de wereld laten zien.

Text:Interview with Pernilla Ellens

van, 2023. Oil on canvas in oak frame, 74x62cm.

TRANSPAINTING at de nachtzuster in Tilburg. Groupshow, curated by Koen van Santvoort. Featuring: Reinier Vrancken, Jacco Olivier, Marjolijn de Wit, Mathieu Meijers, Jhonie van Boeijen, Bas de Weerd, Osip Schoenmakers and Martin van Vreden. 12-05/14-05 ’23

Trans-, dat wil zeggen voorbij, over- of doorheen, aan gene zijde van. Painting wil zeggen schilderij, het beschilderde doek. Volgens de taalkundigen vindt het Engelse ‘painting’ zijn oorsprong in een woord dat zoiets als snede of kerf betekend moet hebben. Voor verf was er schijnbaar de houtsnede, voor de kwast de vijl. ‘Transpainting’ dan als door-snijding, als doorsnede. Ooit was schilderen de insnede van het verhaal op de rotswand, afbeeldingen uitsneden van de wereld in kleur en vorm. De inkerving van perspectivische diepte op het vlakke doek, later weer het afsnijden van die dieptes door het herwonnen oppervlak en de incisies daarin: het schilderij als voorwerp. Nu dan de coupure van de camera en het digitale beeld; de zoveelste diepe snijwond in het geschilderd veld. Transpainting, het schilderij als kerfstok. Elk schilderij een huid getekend door zoveel littekens.

—Roel Neuraij, 2023

5.10 / 02.11.22
four inbetween days (these are the last images of a world that soon will no longer exist)
solo presentation at Room for the Study Of Loneliness : space for contemporary art in Overijssel, the Netherlands

–The French philosopher Jean-Luc Nancy is followed at various locations and moments, during a number of conversations. At a certain moment, before the start of a conversation, when the camera has just been set up and is being aimed – seemingly out of nowhere, as a kind of sound test – Nancy utters this sentence as an introduction to the images: These are the last images of a world that soon will no longer exist. It struck Bas de Weerd as an artist, because it is about the ambivalence of the image in its relation to reality. The image as a turning point, a turning point in time. The image as a moment of ‘being there’, a moment that, without transition, passes into not being there (any more).–

MAELSTROM-ZAALTEKST-CONCEPT Download

MÆLSTROM with Für die Katz’ Kollektief 23/24-09-’22 at TRANSPORT artspace, Maastricht. Live audio/video performance. With Dirk Bours, Timo Paashuis and Bruno Bours.